ZAZDROŚĆ PO ROZSTANIU, ZAZDROŚĆ O BYŁEGO CHŁOPAKA, PARTNERA

 Anna to blondynka, ma 30 lat i  pracuje w korporacji jako HR menadżer. Od pięciu lat tworzyła związek z Darkiem – specjalista od logistyki.

 Pół roku temu rozstała się z Darkiem i to do dziś przeżywa….

Najbardziej boli ją  fakt, że Darek tak szybko poznał dziewczynę – Barbarę. Anna każdy dzień zaczyna od oglądania na FB i na Instagramie ich wspólnych zdjęć. A to widzi ich zdjęcia z wyjazdu w góry a to zdjęcia w eleganckiej restauracji. A przecież ją nie zapraszał do restauracji i prawie nigdzie nie wychodzili a ona gotowała pyszne dania i nawet ciasta piekła bo mówił, że najlepsza jest domowe jedzenie i ciasta własnoręcznie upieczone.

Anna dostrzega niesprawiedliwość losu. Nowa dziewczyna jej byłego chłopaka jest młodsza od niej, szczuplejsza. Jak ona wie od ich wspólnego znajomej nowa dziewczyna zachowuje się inaczej niż Anna,  nic nie robi dla Darka a on mimo to, jest szczęśliwy

 Po pierwsze, przestać obserwować eks- chłopaka  na mediach społecznościowych. Nie pytać jak wspólnych znajomych” jak ich związek? Wiedza jak żyje eks-partner tylko może przyczyniać się do cierpienia.

Po drugie, wsparcie. Może być to wsparcie jakieś życzliwej i mądrej Osoby a może być to wsparcie coacha.

Po trzecie, pozwolić sobie na negatywne emocje. To normalne że czujesz złość, smutek, rozczarowanie… To reakcja na rozstanie… Morris i jego współpracowniczka Emily Roman z University College London przeprowadzili obszerne badania, w których przyjrzeli się zjawisku żałoby po rozstaniu. Potwierdzili, że odczuwanie emocjonalnego bólu  oraz dolegliwości zdrowotnych świeżo po stracie jest zjawiskiem powszechnym i wspólnym – bez względu na płeć czy orientację. Ważne jest ile to trwa. Według badań żałoba po partnerze trwa około roku.

Po czwarte, krok po kroku tworzyć własne życie bez partnera. Mogą być to małe zmiany w stylu życia, chodzi o to aby wprowadzić coś nowego do swojego życia.

Po piąte, zadbać o swoje poczucie wartości. Według badań naukowych po rozstaniu poczucie wartości gwałtownie spada. Razem z coachem można podwyższyć swoje poczucie wartości.

Po szóste, warto zastanowić się co oznacza zazdrość o byłego partnera. W przypadku opisywanej wyżej  chodziło o lęk przed byciem samą, poczucie bycia gorszą w porównaniu z nową partnerką Darka wreszcie miłość jaką nadal czuła do eks-partnera.

Dziękuję, że czytacie mój blog i piszecie do mnie emaile.

Jeśli potrzebujesz pomocy prosze napisz dobrycoach@wp.pl

GDY CZUJESZ SIĘ SAMOTNA, OPUSZCZONA MIMO ŻE JESTEŚ W ZWIĄZKU

 

 Opisze na przykładzie Malwiny. Malwina ma 30 lat a od 5 lat jest mężatką z Jarkiem. Jej problem to samotność w związku. Rzadko rozmawiają ze sobą, ma wrażenie, że Jarek ma własny świat do którego ona nie ma dostępu. Jak przychodzi z pracy to  lubi grę komputerową, czasem idzie z kolegami na piwo. A Malwina jest po to aby zrobić mu obiad, wyprać koszule do pracy i posprzątać mieszkanie. Malwina chciałaby aby było jak na początku znajomości – kwiaty, rozmowy, czułość…. A dziś ma tylko domowe obowiązki….

Co zrobić jak czujesz się samotna mimo bycia w związku?

Po pierwsze, znaleźć przyczynę tego stanu. Może to być przepracowanie męża, partnera a może to być kryzys w związku.

Po brak umiejętności komunikowania drugiej stronie własnych potrzeb, w efekcie czego czujemy się coraz bardziej wyobcowani, samotni.

Po trzecie, ważne jest co robicie razem w wolnym czasie? Czy zwykle spędzacie czas wolny osobno? Czy jest jakaś forma spędzania wolnego czasu, który daje radość zarówno Tobie jak i Twojemu partnerowi? 

Po czwarte, rozmowa. W przypadku opisywanej wyżej Malwiny, rozmowa z jej mężem to były głównie jej zarzuty, że on nie spędza z nią czasu, że nie jest taki jak dawniej, że koleżanka ma lepszego męża. Do takiej rozmowy trzeba się dobrze przygotować, nie ma sensu krzyczeć na partnera czy partnerkę. Ta pierwsza rozmowa może początek do zmiany i później wystarczy przypominacie ustaleń jakie były na tej rozmowie.  Tutaj mają znaczenia słowa i sposób argumentacji.

Po piąte, warto przyjrzeć się swoim oczekiwaniom. Często jak ma się niskie poczucie wartości, oczekuje się od partnera/ partnerki częstej obecności, adoracji, ciągłej uwagi, ciepła. A gdy popracuje się z coachem nad swoim poczuciem wartości, pragnienie aby nasz partner ciągle z nami rozmawiał, mówił miłe słowa zmniejsza się….

W przypadku opisanej wyżej Malwiny, dobre przygotowanie do rozmowy dało pierwsze małe zmiany. Potem opracowałam dla niej plan co ma robić aby w jej związku znowu zagościło uczucie zamiast rutyny. Dziś jest lepiej i wierzę, że będzie dobrze.

Dziękuję za to, że czytacie mój blog.

Jeśli masz problem, warto do mnie po prostu do mnie napisać dobrycoach@o2.pl

 

GDY NIENAWIDZISZ BYŁEGO PARTNERA, MĘŻA, GDY CZUJESZ ZŁOŚĆ DO BYŁEGO PARTNERA

Dziś temat na życzenie. Opiszę problem na przykładzie Agnieszki.Agnieszka pracuje w międzynarodowej korporacji i od 2,5 lat mieszkała z Darkiem. Agnieszka kochała Darka więc dopasowała swój styl życia do partnera. Zaczęła biegać choć biegania nie znosiła. Przestała jeść swoje ulubione potrawy bo Darek je ostro krytykował. Pewnego dnia dostała SMS, że on odchodzi ale nie wyjaśnił dlaczego? Ta niepewność co do przyczyn rozstania jeszcze bardziej denerwowały Agnieszkę. Później dowiedziała się od ich wspólnych znajomych, że poznał fajną dziewczynę w pracy. Agnieszka zaczęła nienawidzić swojego byłego partnera i  już nie mogła normalnie spać….

 CO ZROBIĆ JAK NIENAWIDZISZ BYŁEGO MĘŻA, BYŁEGO PARTNERA?

 Po pierwsze, pamiętać że masz prawo do odczuwania negatywnych emocji – nie ma sensu ich wypierać ale jeśli przez długi czas odczuwasz nienawiść, złość, bezsilność, warto zwrócić się do coacha

Po drugie, wspominanie sprzyja negatywnym emocjom. Opisywana wyżej Agnieszka wspominała często ich wspólne szczęśliwe chwile – ich wyjazd do Chorwacji.

Po trzecie, jeśli w związku dużo dawałaś, czujesz po rozstaniu jeszcze większą frustrację. Moja znajoma pomogła swojemu mężowi w napisaniu pracy magisterskiej a potem stale pomagała mu w przygotowaniu bilansów w pracy. Po rozstaniu cały czas siebie krytykowała, że była taka głupia że we wszystkim mu pomagała a on znalazł sobie młodszą  i nawet dziękuję jej nie powiedział na koniec…. Warto o tym pamiętać.

Po czwarte, w opinii wielu badaczy emocji nienawiść jest emocją wtórną za nią często kryje się lęk, bezradność, frustracja. Warto dowiedzieć się co jest za tą emocją?

Po piąte, rozpoznać negatywne przekonania.Opisywana wyżej Agnieszka wierzyła, że żeby być kochaną, trzeba się poświęcać. Wierzyła  również, że jeśli mężczyzna mówi jej ważne słowa o miłości to jest prawda i jest to trwała relacja. Tymczasem  już w trakcie związku okazało się, że jej partner Darek jest osobą o narcystycznej osobności i to co mówi, nie można brać na poważnie….

 Jeśli masz problem, warto do mnie napisać, moj email dobrycoach@wp.pl

JAK PORADZIĆ SOBIE ZE SMUTKIEM, SMUTEK, BRAK CHĘCI DO ŻYCIA, JAK PRZESTAĆ BYĆ SMUTNYM, SMUTNĄ?

 

Dziś temat na życzenie. Problem opiszę na przykładzie Eweliny. Ewelina ma 30 lat, pracuje w małej firmie, gdzie zajmuję się sprzedażą. Problem Eweliny to fakt, że często jest smutna i nie ma motywacji aby zrobić coś dla siebie. Ewelina nie wie dlaczego? Niby wszystko jest w porządku. Ewelina ma pracę, jest w związku z Marcinem. Każdy jej dzień wygląda prawie tak samo. Wstaje o godzinie szóstej, myje się, przygotowuje śniadanie, potem jedzie do pracy. Ewelina nie lubi swojej pracy, nie lubi też współpracowników i swojej szefowej. Atmosfera w pracy jest niedobra, często są plotki a szefowa czepia się do niemal wszystkiego.  Ewelina pracuje sumiennie ale nikt tego nie widzi i nie docenia. W związku czuje się wykorzystywana. Marcin nie lubi nic robić, po pracy jak mówi, musi odpocząć. Nie chce też słuchać co wydarzyło się u niej pracy?

Ewelina nie lubi siebie, najczęściej siebie krytykuje. Jak popełni jakiś błąd, to wyzywa siebie w myślach od idiotek, nieudaczników itp.

JAK PRZESTAĆ BYĆ SMUTNĄ?

Po pierwsze, pamiętać, że smutek jest potrzebną emocję i warto  odkryć samemu lub przy pomocy coacha, co kryje jest za tym smutkiem. Może być ze smutkiem  powiązanie rozczarowanie, niezrealizowana potrzeba akceptacji, ból związany z odrzuceniem lub coś zupełnie innego.

Po drugie, warto zadbać o swoje potrzeby. Opisywana wyżej Ewelina stawiała zawsze potrzeby innych nad swoimi.

Po trzecie zastanowić się jak wygląda  Twój dialog z tzw. krytykiem wewnętrznym czyli co Ty sama (sam) mówisz do samego siebie. Często są to stwierdzenia pochodzące od naszych rodziców. Wielu psychologów podkreśla, jak istotne są to czynniki. prof. nadzw. Uniwersytetu w Austin Kristin Neff, potwierdza negatywny wpływ krytyka na samopoczucie.

 Co w takim razie w zamian krytyka wewnętrznego?

 Profesor Kristin Neff zaleca aby zamiast po raz kolejny siebie krytykować – zamienić głos krytyka wewnętrznego na głos współczucia. Zamiast negatywnego oceniania zastanowić się co w tej sytuacji  powiedziałby nam prawdziwy, życzliwy współczującym nam przyjaciel…

Po czwarte, zwrócić uwagę na odżywianie. Jeśli Twoje odżywianie to fast food i słodycze, niestety ma to wpływ na Twój nastrój. Są badania naukowe potwierdzający fakt, działania magnezu, witamin B complex i potasu na poprawę samopoczucia.

Po piąte, ważna jest budowanie w sobie nadziei. Profesor Charles Snyder podkreśla w wnioskach w swoich badaniach, że właśnie nadzieja podnosi naszą motywację do rozwiązanie problemu i efektywność aż o 20 %.

Po szóste, wsparcie drugiej osoby. Liczne badania naukowe dowodzą, jak wsparcie kogoś może być ktoś bliski lub coach sprawiają, że czujesz się lepiej i  nie czujesz się sama z problemem i jeszcze ta osoba może szybciej znaleźć rozwiązanie Twojego problemu.

JEŚLI POTRZEBUJESZ RADY, POMOCY, wskazówki, WYSTARCZY NAPISAĆ DOBRYCOACH@WP.PL

 

GDY PRZY ATRAKCYJNYM MĘŻCZYNĄ BRAKUJE TOBIE PEWNOŚCI SIEBIE

 

GDY BRAKUJĘ TOBIE PEWNOŚCI SIEBIE PRZY MĘŻCZYZNACH

Dziś temat na życzenie Czytelniczki.

Problem opiszę na przykładzie Anny. Anna ma 32 lat, jest szczupłą szatynką o niebieskich oczach.  Jej problem to fakt, że w towarzystwie mężczyzny który się jej podoba, zachowuje się nienaturalnie.  Nie wie co powiedzieć, czuje się niezręcznie, czuję, że nie potrafi ciekawie rozmawiać. O ile wygląd Anna akceptuje jeśli chodzi o rozmowę, uważa, że jest nudna. Najchętniej lubi rozmawiać o ukończonych studiach MBA lub o pracy. Nie lubi jak ktoś opowiada o sobie….

Co zrobić jak czujesz, że nie potrafisz rozmawiać z mężczyzną czy z kobietą?

 Po pierwsze, może być to związane z faktem że dana osoba nie była akceptowana i kochana przez swoich rodziców. Często zamiast słów np. „dumna jestem z Ciebie”, słyszała takie stwierdzenia „musisz się postarać bardziej”, „inne dzieci radzą sobie lepiej niż Ty” itp.

Po drugie,  często brak pewności siebie wobec płci przeciwnej jest powiązany z negatywnymi przekonaniami np. „Muszę mieć mężczyznę aby być coś warta”, „Tylko osoba w związku może być szczęśliwa”. Takie przekonania utrwalane są przez otoczenie np. bliższą i dalszą rodzinę poprzez np. pytania: „a Ty kiedy sobie ułożysz życie?”„Poznałaś już kogoś odpowiedniego?”  Stwarzana jest presja, która może spowodować stres przy kontaktach z płcią przeciwną

Po trzecie, istotne jak myślisz o sobie samej czy uważasz siebie za osobę wartościową, interesującą dla innych osób czy wprost przeciwnie – nie wiesz czy się podobasz, czy ludzie lubią z Tobą rozmawiać ?

Po czwarte, ciekawość drugiej osoby. W mediach często podkreśla się rolę atrakcyjności fizycznej. To prawda, że wg naukowych badań osoby atrakcyjne mają większe szanse na poznanie kogoś ciekawego, są bardziej lubiane, dostaję szybciej pracę. Jednak z moich obserwacji wynika, że nie pomoże atrakcyjność jeśli druga Osoba nie interesuje się np. co on robi w swojej pracy, jakie ma pasje? itp.

Po piąte, komunikacja. Coach potrafi doradzić co mówić aby rozmówca czuł się dobrze i chciał kontynuować znajomość.... To oczywiste, że to co mówisz i jak reagujesz na słowa rozmówcy ma ogromne znaczenie. Jeśli mężczyzna lub kobieta czują, że z kimś im dobrze rozmawia, czują zrozumiani, to szansa że będzie następne spotkanie jest bardzo duże....

Na ten temat jeszcze napiszę. Jeśli masz problem to wystarczy napisać dobrycoach@wp.pl

JAK BRONIĆ SIĘ PRZEZ ZŁOŚLIWOŚCIĄ,. MOBBINGIEM, WYŚMIEWANIEM W PRACY?

 

Anna ma 32 lat, pracuje w korporacji. Jej problem to dwie złośliwe koleżanki – Justyna i Patrycja. To one komentują jej wygląd, krytykuję pracę Anny. To nieżyczliwe koleżanki sprawiają, że praca w korporacji staje się bardzo trudna. Anna próbowała porozmawiać z nimi ale okazało się że one nic nie rozumieją .Na nic zdały się liczne rozmowy z kierowniczką działu. Ona twierdzi, że sama z nimi porozmawiać bo kierownik zajmuje się innymi, ważniejszymi sprawami.

Anna  czuję się źle, bo nie ma w nikim wsparcia. Nie ma ani jednej osoby z którą mogłaby o tym problemie. Jej mąż uważa, że ona przejmuje się głupotami a on to ma problemy i  bardzo odpowiedzialną pracę. Anna jest sama, ciągle złośliwie krytykowana i ośmieszana. A przecież ona nikomu nic złego nie zrobiła, a tutaj takie niesprawiedliwe traktowanie jej osoby zarówno przez koleżanki z pracy jak i przez kierowniczkę.

JAK ODEPRZEĆ ATAK ZŁOŚLIWEJ OSOBY?

Po pierwsze, decyzja czy podejmujemy działanie czy nie. Jeśli odpowiemy osobie nas krytykującej możemy sprawić że krytyka będzie pojawiała się rzadziej bo osoba złośliwa będzie wiedziała, że w przypadku werbalnego ataku spotka ją kontratak.

Po drugie, jeśli zadecydujemy, że strategią będzie ignorowanie tej osoby, musimy być silni bo nie da się nie słyszeć krytyki jeśli złośliwe osoby pracują tuż obok naszego stanowiska pracy.

Po trzecie, warto komunikat słowny dopasować do danej negatywnej osoby. Nie ma 1 zdania które działałoby wszędzie i dla każdego. Zawsze można powiedzieć – Mam inne zdanie na ten temat.   Jednak aby skutecznie działać trzeba dopasować odpowiedź do danej osoby - inaczej do przełożonego, kiedy zależy nam na pracy, a inaczej do koleżanki.

Po czwarte, w moim przekonaniu warto się bronić bo wtedy rośnie szacunek dla nas samych.

Po piąte, warto pamiętać to co stwierdziła Eleonor Roosevet” Nikt nie może  sprawić, że poczujesz się gorszy bez Twojego przyzwolenia”.

Po piąte, w obronie warto mówić o sobie – o tym jakie są fakty i jakie są nasze odczucia. Warto odpuścić mimo złości negatywne epitety dotyczące osoby, która nas niesłusznie krytykuje.

 Jeśli masz problem, warto do mnie napisać po prostu dobrycoach@wp.pl

·          

GDY TWÓJ PARTNER, TWÓJ MĄŻ JEST UZALEŻNIONY OD SWOJEJ MATKI

 GDY TWÓJ MĄŻ JEST UZALEŻNIONY OD MATKI

 Dziś temat na życzenie Czytelniczki bloga.

Problem opiszę na przykładzie Katarzyny.

Katarzyna ma 32 lat, pracuje w małej firmie. Jej problem to fakt, że jej mąż to maminsynek. Na początku Katarzyna nie zauważyła, że jej mąż Jarek w każdej nawet błahej sprawie radzi się swojej mamy. Później okazało się, że mąż  nie spędza z nią czasu po pracy. Jak wraca z biura od razu jedzie do mamy, tam je swój ulubiony obiad, plotkują z mamą o rodzinie, o sąsiadach i wraca o 21 godzinie do domu. Jest zmęczony i już nie ma ochoty na rozmowę z Katarzyną. A Katarzyna czuje się niekochana, często płacze i jest bezsilna. Jak tylko zaczyna temat teściowej, Jarek krzyczy, że ona nic nie rozumie, że czepia się, że powinna zająć się domem, posprzątać salon i dać mu święty spokój…

Katarzyna próbowała rozmawiać z teściową a ta nie widzi żadnego problemu a nawet powiedziała, że może mój syn Ciebie nie kocha….

Jak poradzić sobie z uzależnionym od matki?

Po pierwsze, działanie skierowane na męża i na jego matkę. Często nie działają kłótnie, w których kobieta mówi, że "jej partner jest maminsynkiem",  że "nie jest mężczyzną,  że żałuje  że wyszła z niego za mąż".

Trzeba opracować z coachem rozmowę, która jest dopasowana właśnie do tego mężczyzny. Nie wierzę w uniwersalne metody działające na każdego.

Po drugie, warto zastanowić się jakich metod używa teściowa aby silnej związać syna ze sobą a osłabić więź z żoną. Często matki świadomie lub podświadomie szantażu emocjonalnego np. mówi, że jak do niej nie przyjedzie to ona będzie się źle czuja. Często teściowa czuje się samotna bo jej mąż zmarł lub nie ma kontaktu emocjonalnego z mężem. Stąd silna potrzeba aby to właśnie syn był stale z nią  czy to na zakupach czy to na spacerze.

Po trzecie, wzmocnić więź  z mężem. Tutaj też ważna jest wiedza o zainteresowaniach  męża i krok po kroku sprawić, że najchętniej mąż będzie chciał spędzać czas i rozmawiać właśnie z żoną.

Po czwarte, zwrócić uwagę, że mąż często czuje się niepewny siebie i ma problem z podejmowaniem wielu decyzji i przez to staje się obiektem manipulacji – szantażu emocjonalnego.

Po piąte, pamiętać o granicach. Jako partnerka czy żona masz prawo odmówić teściowej gdy ta po raz kolejny nie respektuje faktu, że np. zaplanowaliście wspólny wyjazd lub że potrzebujesz pomocy męża w zakupach. Jak odmówić kulturalnie ale stanowczo to już inny temat, który poruszę na tym blogu już niedługo.

Opisywana Katarzyna nie wierzyła, że mogę jej pomóc, chciała rozwodu i już była nawet u prawnika. Jednak udało się namówić na to aby zastosowała opracowane przeze mnie metody. Czasami było ciężko ale jak Katarzyna zobaczyła, że jest poprawa, motywacja do działania wzrosła. Katarzyna przestała się kłócić z mężem, zaczęła rozmawiać ale inny niż dotychczas sposób.  Przekonała męża aby odnowił kontakty  z dalszą rodziną. To dzięki kuzynce i ciotce teściowa coraz mniej odczuwa samotność. Później zaczęliśmy pracować nad wzmocnieniem związku. Dziś Kasia i Jarek są zgodnym małżeństwem i mam nadzieję, że tak pozostanie….

JEŚLI MASZ PROBLEM WARTO DO MNIE PO PROSTU NAPISAĆ DOBRYCOACH@WP.PL

NIEPEWNOŚĆ, MARTWIENIE SIĘ JAK POKONAĆ NIEPEWNOŚĆ W PRACY I W ZWIĄZKU

 

Wiktoria jest niepewna i  w pracy i w relacjach ze swoim mężczyzną.

Mimo, że ma duże doświadczenie w pracy to czuje się jakby coś robiła po raz pierwszy. Denerwuje się i co chwilę sprawdza czy jest dobrze. Dzwoni do koleżanki z którą pracowała i która wg Wiktorii jest lepsza od niej. Nie ufa sobie i nie ufa swojej intuicji. Zawsze to inni są lepsi, pewniejsi siebie, bardziej profesjonalni…. Wiktora nie walczy o podwyżkę często robi też pracę za koleżankę. W związku też czuje niepewności. Co tydzień sprawdza telefon męża czy są tam może jakieś SMS-y od innych kobiet. Sama uważa że nie zasługuje na miłość i na ciepło ze strony mężczyzny. To ona wszystko robi, organizuje czas wolny, stara się być jak najlepszą partnerką i nie liczy na wzajemność ze strony męża...

JAK POKONAĆ NIEPEWNOŚĆ SIEBIE?

 Po pierwsze, warto się zastanowić w jakich sytuacjach najbardziej odczuwasz niepewność. Na pewno znajdziesz w swoim życiu momenty, w których zachowuje się pewnie siebie może to być coś w czym czujesz się szczególnie dobra. Opisywana wyżej Wiktoria odczuwa niepewność w pracy gdy ma coś pilnego do zrobienia oraz w domu gdy czuje się niewystarczająco kochana przez partnera. A gdzie czuje pewna siebie ? gdy ma okazję rozmawiać w języku angielskim.

 Po drugie, zastanowić się: co kryje się za niepewnością. A może być lęk przed oceną innych, a może lęk przed porażką a może też lęk żeby nie zawieść siebie samą a może lęk przed kompromitacją a może jeszcze coś innego.

Po trzecie, zacząć działać. Niestety niepewność sama nie zniknie a bardzo utrudnia życie. Razem z coachem warto zastosować skuteczne techniki na niepewność.

Po czwarte, czasami niepewności towarzyszy poczucie winy...

Ciągle odczuwanie poczucia winy może spowodować nawet depresję. Zawsze będzie że coś nie zrobiłaś czy zrobiłaś ale nie tak jak chciałaś. Warto odrzucić perfekcjonizm i zrealizować. Daj sobie uwagę, akceptację i miłość.

Po piąte,  uznać sygnały pochodzące z ciała za ważne. Układ nerwowy reaguje przesadnie na trudną sytuację czujemy przyspieszenie aukcji serca, ból głowy, suchość w ustach itp.

Warto nauczyć siebie samą aby nawet w trudnych sytuacjach zachować spokój bo to opanowanie pomaga spojrzeć inaczej na problem i może sprawić, że szybko je rozwiązesz.

     JEŚLI MASZ PROBLEM TO WARTO NAPISAĆ DOBRYCOACH@WP.PL

JAK ZACZĄĆ BYĆ LEPSZĄ DLA SAMEJ SIEBIE? JAK ZWIĘKSZYĆ POCZUCIE WARTOŚCI W RELACJI - ŻONA, MĄŻ LUB CÓRKA I MATKA

 

 JAK PRZESTAĆ BYĆ DOBRĄ PARTNERKĄ?

Dziś temat na specjalne życzenie Czytelniczki z Warszawy.

Problem opiszę na przykładzie Marii. Maria ma 36 lat i pracuje w korporacji. Jej życie zawsze było skoncentrowane wokół potrzeb innych . Jeszcze w dzieciństwie rodzice nałożyli na nią obowiązek opieki na jej młodszym bratem. Rodzice wychodzili na spotkania rodzinne a nastoletnia Maria siedziała z młodszym bratem i była zła na cały świat. Potem już na studiach jej mama ciągle ją prosiła o pomoc a to żeby pojechała z nią na zakupy bo ona nie  wie w jakim ubraniu jest jej dobrze, a to nie chce sama jechać do ciotki a to trzeba pomóc jej na działce.  Maria mimo że miała inne plany zawsze znalazła czas dla mamy i zawsze miała gotowość do pomocy a jej mama to często wykorzystuje i prosi o pomoc w błahych sprawach z którymi mogłaby sama sobie poradzić. Podobne relacje ma Maria  ze swoim partnerem Andrzejem. Andrzej nie robi w domu nic, czasem wyrzuci śmiecie jak 10 razy mu się o tym przypomni. Maria codziennie robi zakupy, robi obiady, potem sprząta, pierze i jeszcze załatwia sprawy Andrzeja np. trzeba odebrać zamówioną książkę z poczty to Maria idzie i stoi w kolejce. Maria od dawna nie robiła nic dla siebie, czasem chciała ale mama coś od niej chciała i nie było potem czasu dla niej samej. A jak chce pomocy od Andrzeja ten mówi jej, że on jest zmęczony, a to że ona jest leniwa, a niech spojrzy na jego mamę – która to przez 30-lat perfekcyjnie prowadzi dom i jeszcze urodziła trójkę dzieci, pracowała na gospodarstwie i wstaje codziennie o 6 godzinie, pracuje i jeszcze gotuje  i nie skarży się nigdy tak jak Maria.

Co zrobić aby w związku zachować równowagę między dawaniem a braniem?

Po pierwsze, zacząć myśleć o sobie. Osobom typu dawca, kojarzy się myślenie o sobie  z egoizmem i z czymś złym.  Warto uznać, że Ty też masz prawo do swoich marzeń, do swoich planów.

Po drugie, poszukać wsparcia. Chodzi tutaj o zwalczanie nawykowego myślenia – zawsze inni a ja na końcu, lub inni są ważniejsi ode mnie, nie ma czasu dla mnie. Takie myślenie wynika często z wzorców z dzieciństwa, niskiego poczucia wartości. Zauważyłam też, że taki sposób myślenia wynika z poczucia odpowiedzialności za rodzinę, za swoja starszą mamę czy tatę. Opisywana Maria wie, że jej mama nie ma nikogo i czuje się samotnie, wie też, że bez jej wytężonej pracy w domu nie byłoby posiłku a dom byłby brudny i nieposprzątany.

Po trzecie, bardzo szanuję takie osoby – dobre, empatyczne, o dużej wrażliwości. Takich osób jest coraz mniej. Jednak chodzi o proporcje aby znalazł się czas dla Ciebie aby inni nawet jeśli to jest kochana mama czy kochany przez nas partner nie wykorzystywali Twojej empatii, Twojej dobroci.

Po czwarte, osoby, które nas otaczają mogę wymuszać na nas określone zachowania. Załóżmy, że pewnego dnia zbuntujesz się i powiesz „nie”. Ale Twój partner zastosuje różne techniki manipulacji abyś nadal była „dawcą” w związku np. może powiedzieć ostatnio zauważyłem, że już się nie starasz, czy nie zależy Tobie na rodzinie? A  Twoja mama powie, dlaczego do mnie nie przychodzisz codziennie i nie sprzątasz? Taka z Ciebie dobra córka? Trzeba mieć dużo wewnętrznej siły oraz wsparcia np. coacha aby dotrzymać swojego postanowienia, że od dziś więcej czasu przeznaczam na swoje potrzeby....i nie mam z tego powodu poczucia winy.

 DZIĘKUJĘ, ŻE CZYTACIE MÓJ BLOG !

JEŚLI MASZ PROBLEM WYSTARCZY NAPISAĆ DOBRYCOACH@WP.PL

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ŻYCZENIA

 Drodzy Czytelnicy

Z okazji świąt Wielkanocy życzę spokoju,  zdrowia, dobrych myśli, ciepła,dobrej świątecznej atmosfery,

 Oby te święta były też czasem refleksji co można w Twoim życiu zmienić na lepsze

 pozdrawiam serdecznie 

Dobry coach

JAK PRZESTAĆ SIĘ BAĆ WOJNY LUB JAK MNIEJ SIĘ BAĆ WOJNY?

 

Dziś temat na specjalne życzenie Czytelniczki.

Anna ma 30 lat i mieszka ze swoją mamą i mężem w Warszawie. Anna zajmuje się w pracy finansami.

Anna od początku wojny na Ukrainie bardzo się boi. Razem z mamą oglądają wiadomości i rozważają co zrobią jak w Polsce będzie jak na Ukrainie. A one przecież nie mają nic ani oszczędności ani żadnego planu na taką sytuację.

Ostatnio zrobiły większe zakupy – zapasy ale to nie dało im poczucia spokoju. Cały czas myślą o wojnie i widzą, że nie dadzą sobie rady…. Anna i jej mama cierpią na bezsenność i rozważają pójście do lekarza po silne leki na uspokojenie. Jak rozmawiają z sąsiadką to ona negatywne wizje przyszłości. Anna i jej mama są załamane i smutne i odczują duży lęk i bezradność.

Jak zmniejszyć lęk przed wojną?

Po pierwsze, pracować nad tzw. poczuciem sprawczości. To pomaga przezwyciężyć wiele trudnych sytuacji. Tutaj przyda się  pomoc coacha aby dopasował metodę do Osoby i sprawić, że niezależnie od zewnętrznych warunków osoba będzie działać aby rozwiązywać problemy związane z tą trudną sytuacją.

Po drugie, pamiętać jak działają media i ich sposób przekazywania informacji o np. tragediach, wojnie itp.  Model zaczerpnięty z amerykańskiej stacji CNN w którym jedno ważne wydarzenie rozpatruje się pod wieloma aspektami  natomiast inne informacje albo pomija się lub traktuje w sposób marginalny. Opisywana wyżej Anna i jej mama po pracy oglądają  3- 4 godziny relacje z wojny. Przy takim natężeniu informacji rośnie poczucie zagrożenia, lęk i poczucie bezradności. Nie chodzi jednak aby całkowicie odciąć się od informacji ale o to aby  dowiadywać się o tym co się wydarzyło w bezpieczny sposób dla psychiki czyli np. 15 minut przeznaczyć na czytanie gazety lub obiektywnego serwisu informacyjnego w sieci.

Po trzecie, warto przestać martwić się na zapas. Są sytuacje na które nie mamy wpływu. Nikt nie wie jaką będzie przyszłość.  Najczęściej obrazy przyszłości w naszych głowach nie uwzględniają naszych wewnętrznych zasobów ani tego, że ktoś może pomóc w trudnej sytuacji. W tych wyobrażeniach co się zdarzy najczęściej człowiek jest sam, bezradny, pozbawiony jakichkolwiek szans na zmianę. Warto przestać się straszyć samego  tymi negatywnymi wyobrażeniami.

Po czwarte, zacząć o siebie dbać szczególnie o swoją psychikę, spotykać się z ludźmi, których lubimy i dobrze się czujemy, sprawiać sobie małe przyjemności, czytać pozytywne treści, słuchać muzyki, która wprowadza nas w dobry nastrój.

Po piąte, pomagać w ramach swoich możliwości, nie każdy z nas może  zaprosić uchodźca do swojego domu ale może inaczej pomóc – finansowo, zrobić zakupy dla nich lub nawet zostać woluntariuszem.

Dziękuję bardzo że czytacie mój blog.

 Jeśli masz problem wystarczy napisać a pomogę dobrycoach@wp.pl

JAK WYTRZYMAĆ Z PERFEKCJONISTKĄ. JAK WYTRZYMAĆ Z PERFEKCJONISTĄ?

 

Dziś temat na życzenie Czytelnika bloga.

Problem opisze na przykładzie Jacka – młodego menadżera,.

Jacek ma 31 lat i  ma żonę która jest perfekcjonistką.  Ona stale go krytykuje, że on wolno wszystko robi a Marta umie w ciągu 1 godziny i posprzątać i coś ugotować i jeszcze odpisać na służbowe emaile.

Jacek zauważył, że żona coraz częściej na niego krzyczy a jak on coś zrobi to zawsze jest nie tak, a to za wolno a to niedokładnie a to on nie ma pojęcia o np. sprzątaniu łazienki.

Marta krzyczy też na syna, który dobrze się uczy ale Marta uważa, że on powinien być najlepszy w klasie, musi znać angielski i niemiecki. Nie rozumie, że syn potrzebuje też spotkać się z kolegą czy pograć w grę komputerową. Ma się uczyć i przynosić najlepsze oceny bo ona nie po to ciężko pracuje i zapewnia mu korepetycje aby on tracił czas na leniuchowanie lub niepotrzebne spotkania z rówieśnikami

Po pierwsze, zrozumieć dlaczego bliska osoba jest perfekcjonistą?

Przyczyn tego stanu może być wiele.

Psycholog kliniczny prof. Simon Sherry z Dalhousie University (Halifax, Kanada) oraz dr Martin M. Smith z York St John University (York, Wielka Brytania) stwierdzą, że często przyczyną perfekcjonizmu jest niskie poczucie wartości i związane z tym  poczucie, że jest się nigdy dość dobrym.

Po drugie, rozmowa. Niestety nieskuteczne są stwierdzenia np. "Nie każdy jest taki jak "Ty, mam dosyć Twoich wymagań, tak nie da się żyć".

Nie ma też idealnego schematu jak rozmawiać  z taką osobą. W przypadku opisywanej Marty dopasowałam sposób komunikowania się do jej osobowości i jej przekonań.

Po trzecie,  perfekcjonizm jest przez wielu przełożonych doceniany i przez to perfekcjoniści nie widzą w sobie żadnego problemu

Po czwarte, często za perfekcjonizmem kryją się szkodliwe przekonania np. Musze pracować na 100% bo inaczej nic nie jestem warta.  Muszę wykonać każde zadanie super.  Jeśli inni nie pracują wydajnie ja muszę te straty nadrobić.

Po  piąte, warto perfekcjonistę wspierać gdy popełni jakiś błąd. Wtedy ona przeżywa ogromny stres związany z obawą, że zawiedzie siebie i innych.

Po szóste, dbać o siebie. Partnerzy lub Partnerki perfekcjonistów odczuwają presję aby lepiej pracować aby lepiej wykonywać obowiązki domowe. Życie z taką osobą może spowodować obniżenie poczucia wartości oraz stały stres związany z ciągłym niezadowoleniem partnerki lub partnera. Stąd czasem  potrzebny jest coach aby zmienić tą toksyczną sytuację.

Dziękuję pięknie, że czytacie mojego bloga.

JEŚLI POTRZEBUJESZ POMOCY WYSTARCZY NAPISAĆ DO MNIE EMAIL DOBRYCOACH@WP.PL

JAK ZERWAĆ Z SAMOTNOŚCIĄ, SPOSOBY NA SAMOTNOŚĆ

 

JAK ZERWAĆ Z SAMOTNOŚCIĄ?

Dziś temat na specjalne życzenie Czytelniczki.

Problem opiszę na przykładzie Małgorzaty. Małgorzata ma 35 lat i dużo osiągnęła. Skończyła studia z wyróżnieniem, pracowała w 2 znanych korporacjach a teraz kieruje dużym działem w międzynarodowym koncernie. Jej problem to samotność…

Małgorzata wiele robiła aby kogoś poznać – chodziła na randki z mężczyznami poznanymi przez Internet, prosiła znajomych o poznanie jej z kimś odpowiednim,a  w weekend chodziła do modnych klubów.

Nic z tego nie wyszło. Małgorzata nie zna szczęśliwych par, widzi, że kobiety są umęczone byciem z mężczyzną. Małgorzata nie wierzy w szczęście, nie wierzy, że jest wartościową i atrakcyjną kobietą.

Jak poradzić sobie z samotnością?

Po pierwsze, przyjrzeć się swoim oczekiwaniom. Często kobiety marzą o byciu z mężczyzną i tego bardzo chcą a z drugiej strony są świadome, że bycie z kimś często wymaga kompromisów, czasu, zmiany nawyków a tego nie chcą. Powstaje więc sprzeczność, chcą być z kimś ale nie chcą poświęcać czasu drugiej osobie, nie chcą dzielić się np. swoją przestrzenią, nie chcą zmieniać nic w swoim stylu życia, nie chcą żadnych kompromisów. Jednak tworzenie relacji wymaga uważności na drugą osobę, tolerancję i świadomość, że inna osoba też ma swoje nawyki i upodobania. Warto pamiętać, że są też różnice w postrzeganiu różnych spraw w zależności od płci. Często kobieta ma inne wyobrażenia jak ma wyglądać relacja jak mężczyzna.

Po drugie, otoczenie. Ludzie, którzy nas otaczają mogą wspierać nasze dążenia lub nie. Są liczne badania naukowe, potwierdzające wpływ otoczenia na nasze wybory. Opisywana wyżej Małgorzata często jest zapraszana do domu przez jej koleżanki. A tam widzi nieszczęśliwe związki, dostrzega, że np. mąż jej najlepszej koleżanki, nie szanuje jej, jest chamski, czasem agresywny a ich miłość wygasła już dawno. Mimo to razem są ze względu na dzieci i kredyt we frankach szwajcarskich….Gdy nasze koleżanki są nieszczęśliwe w związkach to spada motywacja aby kogoś poszukiwać…nie ma wzorca, do którego można byłoby się odwołać....

Po trzecie, brak desperacji. Często kobiety wierzą w ograniczające je przekonania zasłyszane od matek, ciotek, koleżanek np. jak nie poznasz kogoś na studiach, to potem będzie ciężko, Bez mężczyzny nie dasz sobie rady,  Musisz być z kimś aby być wartościową kobietą.

Po czwarte, niskie poczucie wartości. A to nie bycie w związku ma sprawić, że będziesz czuła się doceniana, wartościowa, wspaniała ale to Ty sama decydujesz jak się czujesz, jak siebie oceniasz? Na ile postanawiasz  żyć według własnych reguł? Oczywiście jest to praca nad sobą z coachem lub z kimś innym aby poznać siebie i swoje przekonania i ograniczenia.

Po piąte, działanie. Jeśli już czujesz się dobrze sama z sobą, nie masz w sobie desperacji że już zaraz musisz kogoś poznać, warto podjąć kroki w kierunku poznawania nowych mężczyzn. Tutaj przyda się pomoc coacha, który doradzi jak uniknąć błędów przy poznawaniu mężczyzn, jak poznać właściwego mężczyznę?

Dziękuję bardzo, że czytacie mój blog. Jeśli chcesz aby na blogu poruszyć temat, który Ciebie interesuje, wystarczy napisać. 

Jeśli masz problem, czujesz się samotna, samotny warto do mnie napisać DOBRYCOACH@WP.PL

JAK STAĆ SIĘ ODWAŻNĄ, ODWAŻNYM, SPOSOBY NA ZDOBYCIE ODWAGI

 

SPOSOBY NA ODWAGĘ

Dziś temat na życzenie Czytelniczki. Opiszę problem na przykładzie Renaty. Renata ma 32 lat, pracuje w korporacji w Warszawie. Jej problem to brak odwagi i związany z tym brak w jej życiu zmian. Renata planuje odejść z korporacji, zmienić pracę a może nawet założyć własną firmę. Niestety nikt nie wierzy w powodzenie jej planu. Jej mama mówi, że ma stałą pracę i powinna Bogu za to dziękować A jej partner Wojtek mówi jej codziennie, że innej pracy nie znajdzie i że ona nie nadaje się aby prowadzić własną firmę.

Renata chciałaby mieć więcej odwagi aby też asertywnie reagować jak jej partner ją krytykuje szczególnie gdy są w towarzystwie.

Renata nie umie powiedzieć „nie” bo boi się, że Wojtek się z nią rozstanie i że będzie sama…

JAK ZDOBYĆ ODWAGĘ?

Po pierwsze, przestać być swoim wrogiem. Jeśli stale sabotujesz swoje działania np. odwlekasz działanie, lub biernie czekasz to nie zaczniesz przeprowadzać w swoim życiu zmiany...

Po drugie, zwróć uwagę na jakie emocje towarzyszą Tobie jak myśli o zmianie. Najczęściej odczuwa się lęk przed wyjściem strefy komfortu. Odwaga nie wyklucza odczuwania lęku, można przecież działać i przełamywać ten lęk…

Po trzecie, otaczający Ciebie ludzie czy wspierają Twoje pomysły czy wprost przeciwnie? Opisywana wyżej Renata nie miała wsparcia w nikim. Jej mama stale ją krytykowała a partner swoimi słowami obniżał jej poczucie wartości.

Po czwarte, warto za pomocą coacha dowiedzieć się i zastosować techniki walki z negatywnymi myślami.

Po piąte, uwaga na perfekcjonizm. Osoby, które dążą do perfekcji, często nie działają bo w ich umyśle powstają myśli typu – "Nie umiem prowadzić własnej firmy, Nie teraz, muszę się przygotować",   a te przygotowania trwają miesiącami.  Takie osoby przy najmniejszej porażce, krytykują siebie i to obniża ich wiarę, że można np. zaryzykować i będzie to sukces.

Po szóste, poczucie wartości. Warto pracować nad swoim poczuciem wartości bo jest ono skorelowanie z odwagą.

Po siódme, przygotować sobie plan działania i plan co robię jak nie wyjdzie.

Po ósme, warto zapamiętać to co o odwadze napisała dr Brené Brown. Stwierdziła ona , że odwagę charakteryzują trzy zachowania :czy podejmujesz ryzyko, jak radzisz sobie z niepewnością  oraz czy podjęłaś wyzwanie mimo sprzeciwu otoczenia...

Jeśli masz problem z podjęciem działania, brakuje Tobie odwagi to warto do mnie napisać dobrycoach@wp.pl